පැය 3 ක් සිරගත වුයෙමි.

මේකත් සත්‍ය සිදුවීමක්. වෙලා දැනට දවස් 3 යි.

ඔන්න ඉතින් ආයෙමත් නමෝ විත්තියෙන් කටාර් රටට පැය ගැහුවේ පහුගිය 11 වෙනිදා දවල් වෙලා.  ආපහු ආවට පස්සේ ඔෆිසියටත් ගිහින් එහෙම හවස් අතේ අපි නැවතිලා හිටිය විලා එකට ගිහින් කට්ටිය එක්ක පොඩි කදයක් හෙම දාල ඉඳලා මම නින්දක් ගැහුවේ කලින් දවසේ ටිකට් එක ඇවිත් බඩුත් අහුරන් එනකොටම රෑ වෙලා තිබිලා පහුවෙනිදා උදේ පාන්දර ගුවන්ගත වෙන්න එන්න තිබුණු එකේ මහන්සියත් එක්ක.


රෑ 10 විතර වෙද්දී නැගිටපු මම ආපහු කට්ටිය එක්ක කදයක් දාලා තේ එකක් බොන්න ලැහැස්ති උනා. තේ එකත් හදලා ටිකක් බොන අතරේ මොකක්දෝ මන්දා හේතුවකට "උදේ ගාගන්න හෙයා ජෙල් එකක් ගන්න බකාලෙට (කඩේට) යන්න ඕනේ" කියලා අපේ එකෙක් කිව්වා. මමත් හෙයා ක්‍රීම් එක දාලා ඇවිත් නිසා මටත් එකක් ගන්න හිතාගෙන එක පයින්ම " හරි මචන් යමු " කියලා නැගිටලා සල්ලිත් අරගෙන බාගෙට බීපු තේ එකත් තියලා කඩේට යන්න පිටත් වුනා.


අපි  ඉන්න විලා එක ඉස්සරහ ම කාපට් පාර, පාරට පස්සේ විශාල කාන්තාරයක්. කිලෝමීටර් බාගෙක විතර. ඊට‍ පස්සේ තමයි ඔය කඩවල් එහෙම තියන කොටස තියෙන්නේ. කඩවල් කරන්නේ කේරල කාරයෝ. අපි ඉන්න හරියේ තියෙන්නේ ගෙවල් විතරයි. ඒ ටිකේම කඩවල් නෑ. මොකද අජ්නබී විදියට (පිටදේශ වලින් ආපු) අය විදියට ඉන්නේ අපි විතරක් නිසා. කටාරියෝ සුද්දෝ එහෙම කඩේ යන්නේ නෑ නේ අපි වගේ.


ඉතින් කඩේ යන්න පිටත් වෙලා ටිකක් දුර කාන්තාරේ දිගේ යද්දී  මට මතක්වුනා "ඈ.. වීසා කොපිය ගෙනාවේ නෑ නේද" කියලා. ඒ මතක් වෙලා මම මගේ යාලුවට කිව්වා "මචෝ, පොලිසියෙන් නිකම් හරි ආවා නම් සොරි තමා, වීසා කොපිය ගෙනත් නෑ බං "කියලා.  මේ රටේ නීතියේ හැටියට වීසා කොපිය හරි පතාකා එක හරි නැතුව පාරේ හිටගෙන හරි ඉන්නවා කියන්නේ කොයි මොහොතේ හරි පොලිසියෙන්ම ටොපි ලැබෙන වැඩක්. නීතිය දැනගෙන උනත් ඒ වෙලාවේ නිදිමතේ ම ඉඳල මමත් පුරුද්දට වගේ පර්ස් ඒකත් අරගෙන ඇවිත් මොකද ඉස්සර පතාකා එක තියෙන්නේ පර්ස් එක ඇතුලේ නේ.


මේ ටික කියලා ඉවර කරගන්න හම්බවුනේ නෑ එකපාරම "සලාම් අලෙයිකුම්" කියලා වාහනයක් නවත්තලා සලාම් දුන්නා. "හුටා!!!" ඒ අල්ෆසා පොලිසියෙන්. අල්ෆසා කියන්නේ කටාර් වල තියන බේරෙන්න අමාරුම පොලිසියක්. මේ නමේ තේරුම බය කරන්නෝ කියන එක. (The Scaries). ජීප් එකේම ඉඳගෙන පොලිස්කාරයෝ දෙන්නෙක් අපි දෙන්නාගෙන් ෆී පතාකා? කියලා ඇහුවා. ඒ කියන්නේ පතාකා තියනවා ද කියලා. මම කිව්වා මම බිස්නස් වීසා වලින් අද ආවේ, වීසා කොපිය විලා එකේ. ගිහින් ගෙනත් දෙන්නම් කියලා. (මේ විලා එකට පාර පනින දුර) මොන, එකපාරම වාහනෙන් බැහැපු පොලිස්කාරයෙක් අපි දෙන්නව වාහනේට දමාගත්තා. දමාගෙන දැන් ඉතින් යනවා. ඒ යන අතරේ අපි කිව්වා උන්ට කතාව. උන් අහන්නෙම නැතුව. ජීප් එකේ තව එකෙක් ඉන්නවා. ඒත් අයිඩී නැතුව ඉඳල.


මෙහෙම යනගමන් ජීප් එකට තව 3 දෙනෙක් නංගා ගත්තා. ඒත් අයි ඩී කාඩ් නැතුව ඉඳලා. ඒ අතරට කේරල ජාතිකයින් දෙදෙනෙක්, නේපාල ජාතිකයින් දෙදෙනෙක් ඇතුලත් උනා. පස්සේ මේ ජීප් එක හයාත් ප්ලාසා කියන ෂොපින් ක්ම්ප්ලෙක්ස් එක ලඟට ගිහින් නතර කළා. ඊට පස්සේ තවත් ජීප් එකක් ගෙන්නාගෙන අපි 6 දෙනා තුන්දෙනා බැගින් වෙන් කරලා පොලිසියට අරගෙන ගියා. පොලිසියේදී අපිව ටිකක් වෙලා එළියෙන් තියාගෙන හිටියා. ඔය අතරේ අපෙන් ප්‍රශ්න කළා ඇයි මේ අරගෙන ආවේ සහ හැඳුනුම්පත් කොහෙද කියලා. ඔතනදි මම ඒ පොලිස් නිලධාරියාට පැහැදිලි කළා මම ආවේ බිස්නස් වීසා වලින් බවත් ඇවිත් තවමත් පැය විසිහතරක් නැති බවත්. ඔහු මාව පසෙකට කැඳවා මගේ පාස්පෝට් අංකය ඔස්සේ පරික්ෂා කර මාව නිදොස් කර නිදහස් කල අතර මාව වෙනම රඳවා තිබ්බා. ඒත් ටිකකින් අපිව අත්අඩංගුවට ගත්තු නිලධාරියා ඇවිත් අපිව රිමාන්ඩ් කළා. වෙනම රඳවා හිටිය මමත් ඒ අතරටම ගෙනියන්න ඔහු කටයුතු කළා. දුරකථන ඇමතුමක් ගන්න ඉල්ලුවත් අපිට ඒ අවස්තාව ලබාදෙන්නත් ඔවුන් අකමැති උනා. කොහොම හරි අතේ මොබයිල් එකවත් නැතුව අපි දැන් හිරගත වෙලා.


හිර කූඩුවේ දී අපි නේපාලියා ගේ මොබයිල් එක ඉල්ලුවත් ඌ ඒක දෙන්න බෑ කිව්වා. ඒත් එතන කුඩු කේස් එකකට ගෙනාව ඉන්දියන් කාරයෙක් උගේ මොබයිල් එක දුන්නේ දෙවියෙක් වගේ. මොකද අපි අත්අඩංගුවට ගත්තු බව කවුරුත් දන්නේ නෑ. එතැනින් අපේ ආයතනයට කතා කරලා අපේ වීසා සහ පතාකා ගෙන්වා ගත්තා. එතනදිත් අපිට පැය 3 රැඳී ඉන්න උනේ පොලිසිය දුර නිසා නෙවෙයි. පොලිසිය අලුතෙන් ම හදා  විවෘත කර තුබූ නිසා ඒ ගැන කිසිවෙක් දැනගෙන නොසිටීම තමයි ප්‍රශ්නය වෙලා තිබුනේ. ඒත් තත්වය නරකම අතට යන්නට තිබුනේ පාන්දර 3 වෙනකොට කිසි කෙනෙක් අපිව බේරාගන්න ආවේ නැති නම් ඔවුන් අපිව හිරගෙදරට මාරු කර දින කීපයකින් නඩු ඇසීමට යවන්නට සුදානම් වූ නිසයි.


නොදන්නා විදෙස් රටක මේවගේ දෙයක් උනාම මොකක්ද වෙන්නේ කියලා කියන්නවත් නොදන්නා කෙනෙක්ට මොනතරම් පීඩනයක් ඇති වෙයිද? රටට පයගපු මුල්ම දවස උනා නම්?  ඔන්න අරාබියේ නීතිය. පහුගිය දින වල හඬ නැගුවා සවුදියේ කෙනෙකු බුදුන් වැන්දාට දඬුවම් කළා කියා. ඒත් මේ තමයි ඒ රටවල තත්වය. සල්ලි හොයන්න එන අය මේ ගැන දැනුවත් වී එනවා නම් ගොඩක් කරදර අඩු කරගන්න පුළුවනි. ඒ වගේම මතක තබාගන්න. ඔබ කටාරයට පය තැබූ මොහොතේ සිටම ඔබේ අනන්‍යතාව සහතික කරන්න පුළුවන් ලියවිල්ලක් රැගෙන යන්න. ඒ එක්කම ඔබේ වීසා හෝ හැඳුනුම්පත (කටාර් රාජ්‍යයෙන් නිකුත් කරන) ඔබ සතුව නැතිනම් පළමුව වහාම ඔබේ අනුග්‍රාහක ආයතනය දැනුවත් කරන්න.


මුලින් දැනුවත් වී පසුව හඬ නගමු.




බ්ලොග් සතිය වෙනුවෙන් ලියන ලද්දකි.
syndi.buzzradio.lk