Tuesday, August 23, 2011

ගෙවතු වගාව

මේක මට අද ආව ඊයක්. කතාවේ තියන රසවත්කමටම මම ඒක ඔයාලටත් කියවන්න දාන්න හිතුනා. ඔන්න ඒක එහෙම්මම.
හිරේ හිටපු රොබොටික් පොරකට ගෙදරින් තාත්තා එවපු ලියුමක් ආවා.
"පුතේ අපි දැන් ඉන්නේ හෙන අමාරු අඩියක.... අක්කරයක ඉඩමක් තිබ්බත් දැන් කොටලා අල ටිකක්වත් වාවගන්න අපිට හය්යහත්තිය නෑ. උඹලගේ අම්මයි මමයි ඒතරමටම අබලන්. උඹවත් හිටියනං... කොච්චර හොදද ඒ කලේ මේ වත්ත කොටලා ඉවර කරන්න එක දවසක්වත් ගත උනේ නෑ...."
පොරට මේක දැකල හරිම හරිම අප්සෙට්. ඔන්න ඉතින් හැරෙන තැපෑලෙන්ම ගෙදරට අව ලියුමක්.
"තාත්තේ දෙය්යන්ගේ නාමෙන් වත්තට නං අත තියන්න එපා. ඕක පුරාම ඩප්පි ග්‍රෙනේඩ් බෝම්බ තුවක්කු එහෙම වලදාළ තියෙන්නේ මම අවාම ගේම් වලට ගන්න...."
මේක දැක්ක තාත්තට නිකම්ම හපොයි ගාගෙන නළලේ අත තියවුණා. ඔන්න ඉතින් එදා රෑ, "ඇරපියව් දොරවල්. අපි සි.අයි.ඩි එකෙන්, හෙල්ලෙනේ නෑ එකෙක්වත්...බාවනවා තොපි ඔක්කොම.." කියාගෙන මහා ලොකු හමුදාවක් ගෙදරට කඩාගෙන වැදිලා මුළු වත්තම හාරන්නයි කොටන්නයි පටන්ගත්තා. අනේ මුළු රෑ ම හාරලා හාරලා සි.අයි.ඩි. හමුදාවට තුවක්කුවක් තිය එක පතරොම් කොපුවක් හම්බුනේ නෑ. මල පැනල උන් ඉතින් වටේටම බැණ බැණ පහුවදා උදේම යන්න ගියා.
පහුවදා අයෙත් පොරට තාත්ත ලියුමක් එවල.
"අනේ පුතේ අපේ වත්තට ඊයේ රෑ සි.අයි.ඩි එකෙන් පැනල මුළු වත්තම කොටලා හාරලා කණපිට හරවලා ගියා. අපි මොකද පුතේ කරන්නේ?"
ඔන්න පොරගෙන් පිළිතුරු ලැබුණා
"ඔන්න තාත්තේ මම මට කරන්න පුළුවන් ටික කරා . දැන් ඉතින් අර එදා කිව්වා වගේ තාත්තගේ අල ටික වවාගන්න." මීට පුතා.  

Thursday, August 18, 2011

තවත් එක බුත කතාවක්..


මේ දවස් වල බුත කතා ගොඩයි. මේක තමා මට සිද්ද උන බුත කතාව. මම කොළඹ බංකුවක වැඩ කරන දවස්වල මට වෙච්ච දෙයක් මේක.

ඔන්න දවසක් මම නයිට් එකක් කරනවා, ඩේ එන්ඩ් ප්‍රෝසෙසින්. ඕකෙදි ඉතින් කරන්නේ සිස්ටම් එකේ වර්කින්ග් ඩේ එක එන්ඩ් එක කරලා දවසේ පොලිය එහෙම ගිණුම් වලට දාන එක. ඕක සමහර දවසට මහා රෑ වෙනකම් කරන්න වෙනවා. ඉතින් දැන් රෑ 11 විතර ඇති වෙලාව. මම ඉන්න සර්වර් රූම් එකේම තමා සිසිටිවී මොනිටර් එකත් තියෙන්නේ. ඔන්න ඉතින් මම ඊ.ඕ.ඩී එක දාල නිකමට වගේ අර මොනිටර් එක දිහා බැලුව. මෙන්න කව්දෝ එකෙක් ලිසින් සෙක්ෂන් එක හරහා යනවා. ලයිට්සුත් දාල. සාමාන්යෙන් ඔය වෙලාවට ලයිට් දාන්නේ මම ඉන්න හරියේ විතරයි. අනිත් ඔක්කොම නිවල.

අප්පටසිරි! හොරෙක්වත් රිංගගෙනද කියල මමත් ඔන්න හෙමින්ම එලියට ඇවිත් ලීසිං එක දිහාට ගියා. ලයිටුත් නිවල! මොකෙක්වත් නෑ! මේ මොකද හොල්මන්ද? කියල මම අයෙත් ලීසිං එකේ වටක් කැරකිලා සර්වර් රූම් එක දිහාට අවා. එපාර අයෙ අර  සිසිටිවී මොනිටර් එකේ මොකක්වත් නෑ. හ්ම්ම්.. ඔහොම හිටිය අයෙ පය බාගයක් විතර. ඉදල ඔන්න අයෙ ප්‍රෝසෙසින් දන්න යද්දීම නිකම් බැලුව මේ  සිසිටිවී මොනිටර් එක දිහා. අන්න අයෙම ලයිට් දාල? මල පැනල මම ඕනේ කෙහෙම්මලක් කියල ගියා අයෙත් ලීසිං එකට. අනේ ලයිට් නිවල. හොල්මන්ද පොල් කොළ කිව්වලු?? ලීසිං එකේ ඉදන්ම ගත්ත සෙකුරිටි එකට කෝල් එකක්. අරන් ඇහුව මේ ලීසිං එකේ මොනාහරි එකකට කව්රුහරි ආවද කියල? මොකද එයාල හිටි අඩියේ තැන් තැන් වලට යනවා චෙක් කරන්න. එහෙම ආවේ නෑ සර්. ඇයි මොකද ප්‍රශ්නේ? කියල මගෙන් එයාල අහනවා. මම කිව්වා නෑ මම  සිසිටිවී එකේ දැන් දැක්ක එකයි. ඒ උනාට මෙතනට අවම කව්රුවත් හිටියේ නෑ කියල. හරි සර්  අපි එන්නම් කියල එයාල ෆෝන් එක තිබ්බ.

ඔන්න දැන් සෙකුරිටි කට්ටියත් ඇවිත් බලනවා මමත් ටිකක් බැලුව.. කිසි දෙයක් නෑ. කෝකටත් මට සිසිටිවී මොනිටර් එක ගැන සැකයක් තිබ්බ නිසා මම හෙමින්ම එහාට ගියා. ටිකක්  සිසිටිවී මොනිටර් එක දිහා බලන් ඉද්දි ඔන්න අයෙම කට්ටිය යනවා එනවා පේනවා. ඒපාර කස්ටමර්ස්ලත් ඉන්නවා. හ්ම්ම්ම්.. මෙන්න එතකොටම එක අයෙ නොර්මල් යන්න ගත්ත. දැන් සෙකුරිටි අයව පේනවා. මේ මොකද? මේකට මොන යක වැහිලද කියල මම බැලුව. කොහොමින් හරි මම තේරුම්ගත්ත අපේ  සිසිටිවී මැෂින් එකේ ප්‍රශ්නයක් තියනවා කියල. ඔන්න ඉතින් ඒක සෙකුරිටි එකටත් කියල වැඩේ එතනින් ක්ලෝස් කරගත්ත.

පහුවදා අවා සිසිටිවී එක බලන කොම්පැනියෙන් කිව්වා, අපේ  සිසිටිවී සිස්ටම් එකේ ප්‍රශ්නයක් වෙලා දවල් වෙච්ච දේවල් සැරින් සැරේ ප්ලේ බැක් එකක් විදියට මොනිටර් එකට වැටිලා. ඔන්න ඕකයි අපේ බුත කතාව. ඉතින් කට්ටිය ඔය බුතයෝන්ට බයවෙද්දී පොඩ්ඩක් වටපිට බලලම බය උනොත් නේද හොද?

Wednesday, August 17, 2011

පරණ සිද්දියක්


මේක මට උන සීන් එකක්. මදුරංග මල්ලිගේ  සයන්ස් පන්තියේ පොස්ට් එක කියවද්දී තාම මට මේක  මතක් උනේ. කොමෙන්ට් එකක දාන්න දිග වැඩි නිසා මම කතාව කියන්නම්. මම ඒ ලෙවල් කරනකොට තමා මේක උනේ. මම සෙකන්ඩ් ෂයි කරන්න යාලුවෝ එක්ක බිස්නස් ස්ටඩිස් වලට ගියේ මගේ පුරුදු ගුරුතුමා ගාවට නෙවෙයි. ටවුමට අලුතෙන් ආව ගුරෙක් ගාවට. සමාවෙන්න ගුරා කිව්වට මොකද මෙතුමාට උයිට වඩා හොදට කතාකරන්න මම දන්නා සිංහලේ වචන නෑ. ඔන්න ඉතින් ඒ පන්තිය නුවර ටවුමේ හා පුරාවට පටන්ගෙන ටිකක් දවස් වෙන දවසක්. අපේ උන්ටත් අර හොදට උගන්නන මනුස්සය නැතුව වෙන තැන්වලින් කන්න සෙට් වෙන්න උනා. මොකද මගේ ගුරුතුමා උගන්නන ස්ටයිල් එක උන්ට දිරවන්නේ නැති නිසා.

දැන් ඉතින් ඔයාලට හිතෙනවා ඇතිනේ මොකද්ද අප්පා ඒ අමුතු ස්ටයිල් එක කියල? මෙන්න මේකයි. ආනන්ද ජයතිලක ගුරුතුමා දන්නා අය මම කියන මේ කතාව දන්නවා ඇති. එතුමා උගන්නද්දී විෂය කරුණුම විතරක් නෙවෙයි ජීවිතේ ගැනත් කියල දෙනවා අතරින් පතරේ. කොහොමත් පැය දෙකේ පන්තියක අඩුම ගානේ විනාඩි 30 වත් පැයකට විනාඩි 10 - 5 විතර වෙන වෙන දේවල් කියන එක එතුමාගේ සිරිත. ඕක ඉතින් අපේ සමහර  අයට අල්ලන දෙයක් නෙවෙයි නේ.

ඉතින් මමයි අපේ සෙට් එකයි ඔන්න නමෝ විත්තියෙන් උදේ පාන්දරම අලුත් පන්තියට ගියා. පලවෙනි දවස නොමිලේ කිව්වට මෙන්න බොලේ සල්ලි ගන්නවා මාසෙටම ඇතුලට යද්දී. දැන් ඉතින් ගෙවපන්කෝ. හ්ම්ම් 150 දඩ එතන. කොහොමින් කොහොමින් හරි එකත් ගෙවාගෙන ඔන්න අපි ඇතුලට ආව. පන්තිය හරියට කුකුල් කොටුවක් වගේ. ඔක්කොම උන් එතන... අප්පා.. කොල්ලො කෙල්ලෝ එකටම ඉන්නවා එකේ. දැන් ඉතින් අපි ඉඩක් හොයාගෙන ඉදගත්තා. මම ඉන්න තැනට ටිකක් එහා අපේ අනිත් උන් ඉදගත්තේ. තව බංකු දෙකක් එහා තව සෙට් එකක්. මම විතරක් තනියම.

පන්තියත් දැන් පටන්ගත්ත කියමුකෝ. මටනම් ඇල්ලුවෙම නෑ ගුරාගේ සද්ද පුජාව. එයාගේ කතාව හරියට එය විතරක් තමයි මේ මුළු ලෝකෙන්ම බිස්නස් ස්ටඩිස් දන්නේ වගේ. පුරාජේරුව මට අහං ඉන්නම බෑ. දැන් ඉතින් මම කාගෙන ඉන්නවා. මොකක් කරන්නද? කොහොම හරි පලවෙනි පාඩම පටන්ගත්ත. ඔය අස්සෙම ඔන්න එකෙක් මට හෙන බරබරේ එහාට වෙයන් මෙහාට වෙයන් කියකියා ඉඩ මදි වෙලා. මමත් ඉතින් ඌ එක්ක කතා කරනවා නැවි නැවි ඉඩ හදාගන්න.

ඔහොම කොහොම හරි ඉන්නකොට මට ඇහෙනවා එයි බුරු පැටියෝ ඔය රතු ෂර්ට් එක ඇදන් ඉන්න බුරු පුතාට තමා මම මේ කතා කරන්නේ කියා කියා කියනවා. මමත් බැලුව කාටද මේ බුරු කතා කියන්නේ කියල, බලද්දී ස්ටේජ් එකේ ඉදන් මගේ දිහාවේ බල බල තමයි මේ කියවන්නේ.අප්පට සිරි දැනුයි මට මීටර් උනේ මම රතු නේද ඇදල ඉන්නේ කියල. නිකම්ම මම මටද අහන්න වගේ මගේ පැත්තට අත පෙන්නලා ඇහුව. ඔව් ඔව් උඹට තමයි පොල් බූරුවෝ මේ කතා කරන්නේ මොකද අයෙත් පාරක් සබ්ජෙක්ට් ෆේල් වෙන්න ඕනෙද? කියකිය මෙන්න බොලේ මට බනින්න ගත්ත? බුරුව එකපාරක් අනාගත්තෙත් ඔහොම වෙන්න ඇති කොහෙද? ඔන්න ඔතනදි ඔය ගුරාට කට කොන්ට්‍රෝල් නැතිවද කොහෙද අම්මල තාත්තල ගැනත් කියවන්න පටන්ගත්ත.

මගෙත් මල උපරිම. මට බාන්නට මට දුක නෑ,එත් අර දෙමාපියන්ට මොකටද බනින්නේ? ගත්ත පොත් ටික අතට. නැගිට්ටා. කාර්ඩ් එක අරන් ගැහුවා බංකුවට ඇනේකින්. ගහල මහා හයියෙන් මෙන්න 150. තියාගන්නවා ඕක මාව මතක්වෙන්න. තමුසේ වගේ පිස්සෙක්ගෙන් ඉගෙනගන්නවට වඩා මම ඒ ලෙවල් නොකර ඉන්නවා. මට බැන්නට මගේ අම්මට බනින්න තමුසේ තාම මෝරලා මදි කියල දැනගන්නවා කියල ආව කඩාගෙන එලියට. ටික්කො දෙන්නෙක් තුන්දෙනෙක් අවා හරියට පොලිසියෙන් වගේ. මට උපරිම මල නේ ඇහුව මොකද පොලිසියෙන් කියලද හිතන් ඉන්නේ? මට මොනවා කරන්නද? අහ්? පව් නොදී යනව! කියල. ඔන්න උන්ටිකත් පසුබහිනවා. අපු වේගෙට මම නතර උනේ ක්ලොක් ටවර් එක ලගටම ඇවිත්. හැරිලා නිකම් වටපිට බලද්දී මෙන්න අපේ සෙට් එකේ ඔක්කොම වගේ උන් ඇවිත් මගේ එක්කම. කොල්ලෝ 30 විතර එතන. උඹ හරි මචන්. අම්මට බැනපු එක අපිට අල්ලන්නෙත් නෑ. අද උඹටනම් හෙට අපිටනේ. අපිත් ආව උඹ එක්කම. හොදි නැතිවෙන්න කිව්වා නේද උඹ? කියා කියා සෙට් එක මගේ වටේ කියනවා.

දැන් ඉතින් ආයේ පන්තියකුත් නැති එකේ අපි සෙට් එකම සිංහල ජාතික හෝටලේට ඇදල කොත්තු පාරක් කාල ගෙදර අවා. එදත් එදයි ආයේ මම ඒ ලෙවල් කරන්න ගියේ නෑ.   

Wednesday, August 3, 2011

වැලිකතරේ ආදරය


කලුපාට ෆර්දාව
හිසේ සිට දෙපතුලට
වහැව්වත්
වසනු බෑ 
නුබේ සිත...
හංගාන
හිත්ලැව
ආදරේ කඳුළැල් ද 
වේල් පොට වසන්නේ
කියන් මට... 

පැතුම්..


ජීවිතයම
පැතුමක් කර
සසර පුරාවටම
පතාගෙන ආවත්
තවත් එක පැතුමක් 
පමණක්ම නොන්වන්නට 
පතාපන්
පැතුමන්........
හෙමි හෙමින් නගින්නට
ජීවිතේ ඉනිමග
සිනාවෙන්
සුන්දරව
සමගින්
සුබපැතුම්